چالش ساخت جاذب فعال جهت استفاده در مخازن ذخیره سازی گاز طبیعی به روش جذبی (ANG)

سوخت‌های فسیلی مانند زغال سنگ و گازوئیل مهم‌ترین منابع انرژی مورد استفاده هستند که بخش زیادی از انرژی مورد نیاز در جهان را تامین می‌کنند. اما تجدیدناپذیر بودن این منابع، هزینه بالا و آلودگی زیادی که برای محیط زیست به همراه دارند، سبب شده است که منابع انرژی تجدیدپذیر و پاک مورد توجه قرار گیرند. گاز طبیعی جایگاه ویژه‌ای در این بررسی‌ها به خود اختصاص داده است و به طور گسترده در نیروگاه‌ها، صنایع مختلف از جمله صنایع خودرو مورد استفاده قرار می‌گیرد، همچنین استفاده از آن به عنوان سوخت خودروها در سال‌های اخیر روند رو به رشدی داشته است. ايران به علت دارا بودن 28/08 تریلیون متر مکعب گاز و رتبه اول ذخاير گازی جهان، می‌تواند از گاز طبیعی به عنوان يک منبع انرژی مهم و سوخت جايگزين در وسايل نقلیه استفاده کند و از مزایای آن بهرهمند ‌گردد. استفاده از گاز طبیعی به عنوان سوخت جایگزین در وسایل نقلیه مزایای اقتصادی، عملیاتی و زیست محیطی بسیاری دارد. امروزه تکنولوژی ذخیره سازی گاز به روش جذبی (ANG) و به عنوان جایگزین (CNG)، دارای مزایای متعدد و کاربردهای مختلف صنعتی و غیر صنعتی به ویژه در ناوگان خودروهای دوگانه سوز است و در کشورهای مختلف جهان تجربه موفقی را به همراه داشته است. در این تکنولوژی، ذخیره سازی و استفاده مجدد گاز با عملیات جذب و واجذب سطحی انجام پذیر است و جاذب سطحی نقش تعیین کننده‌ای بر عهده داشته بطوری‌که کربن‌های فعال شده با هندسه مناسب و توزیع یکنواخت اندازه حفره‌ها با ابعاد نانو و مساحت سطح بالا، میبایست حداکثر ظرفیت جذب را ارائه نمایند.بنابراین افزایش ذخیره گاز در جاذب های کربنی در فشار پایین، می‌تواند در راستای دستیابی به این تکنولوژی بسیار حائز اهمیت باشد و مخازن ذخیره سازی به هر اندازه در هر قسمت از خودرو قرار گیرد.

هدف اصلی این چالش سنتز، مشخصه یابی و آزمونهای عملکردی و نهایی جهت تولید کربن فعال به منظور استفاده در مخازن ANG است. منبع تامین ماده اولیه جهت تولید کربن فعال باید برای تولید در مقیاس بالا، مناسب باشد. همچنین روش سنتز انتخاب شده باید قابلیت تعمیم داشته و مقیاس پذیر باشد. میزان جذب گاز باید به هدف تعیین شده توسط سازمان انرژی آمریکا نزدیک باشد و در دماهای مختلف میزان کمترین و بیشترین ظرفیت محاسبه گردد.