چالش ساخت پلی الکترولیت کاتیونی برای آبگیری لجن حاصل از فرایندهای بیولوژیکی تصفیه فاضلاب با راندمان بالا

يكي از دغدغه­ هاي مهم در تصفيه آب و فاضلاب، حمل و نقل و آبگیری لجن حاصل از فرآيندهاي تصفيه فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي مي­باشد. آب­گيري عبارت از حذف آب از لجن براي دستيابي به كاهش حجم بيشتر از آن است. در طی فرآیندهای بیولوژیکی و شیمیایی تصفیه آب و فاضلاب، باکتری­ ها و میکروارگانیسم ­های هوازی و بی هوازی، مواد آلی و معلق در پساب­ها را تغذیه نموده و آن­ها را به مواد قابل تجزیه تبدیل می­کند. با گذشت زمان و به تدریج این ترکیبات در کف استخرهای تصفیه­ خانه ته­نشین شده و تولید لجن می­کنند.

پلی الکترولیت­ها لخته کننده ­ها و منعقد کننده ­هایی هستند که به دو صورت جامد و مایع با هدف لخته کردن مورد استفاده قرار می­گیرند. این ماده شیمیایی در سه گروه کاتیونی ، آنیونی و غیر یونی دسته بندی می­شود. البته فرایند لخته سازی با نمونه‌های نظیر آلوم، فریک کلرید و … نیز انجام می­شود اما وظیفه اصلی پلی الکترولیت­ ها کاهش مصرف منعقد کننده­ های معمول و کاهش حجم لجن است. بطور کلی از خواص اصلی پلی الکترولیت‌ها عبارتند از:

الف) تبدیل لخته­ های کوچک به صورت لخته‌های درشت و سنگین

ب) افزایش سرعت عمل ته نشینی و کاهش حجم لجن تشکیل شده

ج) افزایش درجه تفکیک و کاهش مقدار مصرف ماده منعقد کننده با گسترش بهینه محدود pH

هدف اصلی این چالش ارایه راهکارهای نوآورانه و بدیع برای تولید پلی الکترولیت کاتیونی با هدف آب­گیری لجن با کارائی بالاست. از آن جهت که این ماده وارداتی است و پتانسیل­های علمی برای توسعه دانش فنی تولید آن وجود دارد، چالش ساخت پلی الکترولیت مطرح شده است.