يكي از دغدغه هاي مهم در تصفيه آب و فاضلاب، حمل و نقل و آبگیری لجن حاصل از فرآيندهاي تصفيه فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي ميباشد. آبگيري عبارت از حذف آب از لجن براي دستيابي به كاهش حجم بيشتر از آن است. در طی فرآیندهای بیولوژیکی و شیمیایی تصفیه آب و فاضلاب، باکتری ها و میکروارگانیسم های هوازی و بی هوازی، مواد آلی و معلق در پسابها را تغذیه نموده و آنها را به مواد قابل تجزیه تبدیل میکند. با گذشت زمان و به تدریج این ترکیبات در کف استخرهای تصفیه خانه تهنشین شده و تولید لجن میکنند.
پلی الکترولیتها لخته کننده ها و منعقد کننده هایی هستند که به دو صورت جامد و مایع با هدف لخته کردن مورد استفاده قرار میگیرند. این ماده شیمیایی در سه گروه کاتیونی ، آنیونی و غیر یونی دسته بندی میشود. البته فرایند لخته سازی با نمونه‌های نظیر آلوم، فریک کلرید و … نیز انجام میشود اما وظیفه اصلی پلی الکترولیت ها کاهش مصرف منعقد کننده های معمول و کاهش حجم لجن است. بطور کلی از خواص اصلی پلی الکترولیتها عبارتند از:
الف) تبدیل لخته های کوچک به صورت لخته‌های درشت و سنگین
ب) افزایش سرعت عمل ته نشینی و کاهش حجم لجن تشکیل شده
ج) افزایش درجه تفکیک و کاهش مقدار مصرف ماده منعقد کننده با گسترش بهینه محدود pH
هدف اصلی این چالش ارایه راهکارهای نوآورانه و بدیع برای تولید پلی الکترولیت کاتیونی با هدف آبگیری لجن با کارائی بالاست. از آن جهت که این ماده وارداتی است و پتانسیلهای علمی برای توسعه دانش فنی تولید آن وجود دارد، چالش ساخت پلی الکترولیت مطرح شده است.
