امروزه استفاده گسترده ازمنابع خاک و آب غیر قابل استفاده برای كشاورزی، صنعت و بهداشت با امکان توسعه آبزی پروری به عنوان يک راهكار مناسب برای تولید غذا و ایجاد اشتغال مطرح است. كشور ایران با متوسط بارندگی حدود 240 میلیمتر در سال جزء كشورهای نيمه خشک دنيا محسوب میگردد، از این رو آبزی پروری در دریا در کشوری مانند ایران که با کمبود منابع آب شیرین روبرو است، از ضروریات است.
پرورش ماهی در قفس از سیستم های جدید پرورش آبزیان در محیط محصور است که به دلیل تقاضای جهانی به تولیدات آبزی و محدودیت آب های شیرین در نیم قرن اخیر رشد فزاینده ای داشته است.
از محاسن برجسته پرورش ماهی در قفس های دریایی می‌توان به استفاده از منابع آبی به‌جای زمین، کاهش هزینه اجرائی پرورش ماهی، صرفه جوئی در مصرف آب شیرین، سهولت و سرعت احداث، کمتر بودن بیماری‌های ماهیان آب شور، سهولت انتقال قفس، کاهش تجمع آلودگی در محیط پرورش و حل مشکلات اجتماعی و افزایش توان اقتصادی ساحل نشینان اشاره کرد. در این روش ماهی محصور در یک قفس یا سبد در منابع آبی محلی و یا آزاد پرورش داده می شود و آب به صورت آزاد بین منبع آبی و قفس در جریان است. منبع آبی می‌تواند حوضچه، رودخانه، دریاچه و یا آبهای آزاد باشد.
هدف از این چالش طراحی قفس های دریایی سازگار با محیطی انتخابی از اقلیم آبی ایران و با در نظر گرفتن گونه پرورشی و ساخت تجهیزات کلیدی آن، براساس استانداردهای بین المللی با در نظر گرفتن شرایط محیطی حاکم و محاسبه نیروهای وارد بر آن و همچنین سیستم مهار متناسب با آن است؛ به طوری که قابلیت پاسخ به چالش های کلیدی پرورش ماهی در قفس دریایی را داشته باشد.
